Naturalnie noworodek swojej woli na temat wyznania nie umie wyłożyć w żaden sposób, zatem widzimy tu przytomnej decyzji. Analogicznie jest w przypadku takiego święta, jak pierwsza komunia. Młody człowiek, który idzie do komunii jest jeszcze na tyle niedojrzały, że generalnie nie pojmuje istoty rytuału. Zdarza się także, że nie ma na nic wpływu.
Zazwyczaj nawet ateistyczna
rodzina zapisuje latorośl na nauczenia przed komunią, żeby inne maluchy nie śmiały się. To paskudny przykład komformizmu.
To wada polskiego społeczeństwa, które opowiada się za tradycją, często jedynie dlatego, gdyż reszta obywateli tak robi. Polacy miernie znają fundamentalne zasady wiary, nie wspominając o porządnej znajomości Pisma Świętego. Nasza religijność jest rytualna i na pokaz.
Czy w odniesieniu do analizowanego w tym materiale zagadnienia znajdujesz właściwe odpowiedzi? Jeśli nie, to podobne materiały zobacz pod adresem (
https://www.sklep.effector.com.pl/), który znajduje się tutaj.
Widać to na przykładzie sukienki na uroczystość pierwszej komunii świętej. Rodzice upiększają swoje córki, kupują modne sukienki, byle tylko się pokazać. A przecież Chrystus, naczelna Postać katolicyzmu, potępiał pustą żądzę pokazywania się i gloryfikował prostotę. Przesadzone sukienki komunijne to przykład ludzkiego wyścigu do bycia ładniejszym od reszty, do ukazania swojej zamożności. Na nieszczęście wielu kapłanów toleruje taki proceder. Mało który ksiąg zwraca uwagę rodzinom na błąd przekształcania tego ważnego momentu w życiu dziecka w pokaz mody.
Kapłani, którzy rozumieją ducha Ewangelii, decydują w swojej parafii, by dzieciaki nosiły ubogie i zunifikowane alby do komunii. To mądre rozwiązanie, które likwiduje rywalizacje ubiorową i przypomina, że naczelną cechą chrześcijanina powinna być skromność.
